zondag 30 december 2012

Mijn 2012

In 2012:

Het ziekenhuis in Athene


 Ging ik terug naar Athene
In april ben ik samen met mijn moeder teruggeweest naar Athene. O.a. zijn we in het ziekenhuis geweest waar ik naar overgebracht werd vanuit Rhodos en waar ik wakker geworden ben. Enerzijds vreemd omdat het heel anders is dan Nederlandse ziekenhuizen. Anderzijds voelde het heel vertrouwd. Daarnaast was het geweldig om twee van "mijn" zusters te kunnen begroeten en te bedanken voor al hun goede zorgen toen. Dankzij dit bezoek vielen er voor mij een hoop puzzelstukjes op zijn plaats.




 Maakten we de cirkel rond op Prinsjesdag
Dinsdag 18 september, Prinsjesdag 2007:  mijn moeder en tante zijn een dagje uit en samen bij Prinsjesdag in Den Haag, als het telefoontje over mijn ongeluk binnenkomt. 
Dinsdag 18 september 2012, Prinsjesdag 2012: mijn moeder, tante en ik zijn samen een dagje uit en bij Prinsjesdag in Den Haag. Omdat het nog kan. Omdat ik nog leef en wakker ben geworden. Omdat ik zoveel geluk heb gehad. Het voelt alsof de cirkel rond is.
Prinsjesdag 2012


 Leerde ik beter omgaan met de gevolgen van het ongeluk
Ik wilde (beter) leren omgaan met het verdriet en de woede om de opgelopen beperkingen, dankzij een ongeluk waaraan ik niet schuldig ben (ik zat immers achterop) en waarvan ik niets weet, maar wat wel mijn leven beheerst(e). Via het kastje en de muur kwam ik uiteindelijk bij mindfulnesstherapie, waar ik veel aan (gehad) heb en waardoor ik niet meer 24/7 boos ben. 


September 2012:
Mijn boek ophalen bij de drukker!
 Kwam mijn boek uit!
Ik besloot mijn verhaal en ervaringen na een verkeersongeluk met blijvende gevolgen (o.a. niet-aangeboren hersenletsel) op te schrijven.Voor mijn eigen verwerking én omdat ik zelf nauwelijks ervaringsverhalen kon vinden. Uitgeverij DoDo zag hier een boek in, dus sinds september 2012 is "In één klap" overal verkrijgbaar. 
Mijn eigen boek, hoe gaaf is dat?!



 Mijlpaal: 5 jaar na het ongeluk op Rhodos
Beperkingen en rotmomenten zijn er nog steeds. En zullen niet verdwijnen. Rechtszaken lopen nog. En zorgen voor veel frustraties.
Er is nog genoeg pijn, angst en verdriet. 
Maar na 5 jaar overheerst het ongeluk mijn leven niet meer. Ik ben blij en dankbaar dat ik er nog ben. 

Alleen al daarom was 2012 voor mij een bijzonder jaar.



Op naar een fantastisch 2013!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten